W ostatnim czasie dzik stał się prawdziwym leśnym celebrytą. O dziku mówią wszyscy, radio, telewizja, prasa, portale internetowe i media społecznościowe. Dyskusje o dzikach możemy usłyszeć w pociągu, przystanku autobusowym czy sklepie. Kim tak naprawdę jest ? Czy rzeczywiście jest dziki i zły jak w wierszyku z dzieciństwa ?
Dziki zaliczają się do zwierzyny grubej, czarnej. Pod względem wieku dzielimy je na warchlaki, przelatki, wycinki. Młode samice nazywamy loszkami, stare doświadczone to samury. Samiec to odyniec.
Dziki żyją w stadach zwanych watahami. Warchlaki ze względu na charakterystyczne ubarwienie nazywa się również pasiakami. Samodzielne stają się w wieku dwóch lat. Żerują głównie w nocy, mając doskonały węch ryją (buchtują) w ziemi w poszukiwaniu ulubionych kąsków. W ciągu dnia odpoczywają w swoich wymoszczonych legowiskach zwanych barłogami. Bardzo chętnie babrają się w błocie nad brzegami cieków wodnych, stawów lub oczek wodnych. Po takich kąpielach czochrają się o pnie drzew rosnących w pobliżu co pozostawia charakterystyczne ślady. Zaniepokojony dzik prycha, dmucha i fuka tabakierą (nosem), stroszy się i kłapie orężem. Oręż odyńca to szable i fajki, którymi doskonale potrafi bronić się przed innym dzikiem, ale także potrafi pokaleczyć atakującego go psa. Dlatego dla bezpieczeństwa własnego i naszych czworonogów należy podczas spacerów po lesie zawsze trzymać psa na smyczy.